Pinasa, często mylona z Pinką, była wytworem mistrzów holenderskich z XVII w. Jej nazwa pochodzi od słowa pinia (sosna) i oznaczała gatunek drewna, z którego była wykonana. Wywodziła się prawdopodobnie z galeonu, choć niektórzy uważają, że jest to mały liniowiec. Nie brakuje też poszukiwań podobieństw z fluitą, od której różni się w głównie płasko ściętą rufą. Jak widać zatem pinasa do dziś budzi duże kontrowersje klasyfikacyjnie i rodowodowe. Odznaczała się smukłymi kształtami oraz małym zanurzeniem, podobnie jak fluita. Była używana głównie jako okręt eskortowy i patrolowy, można rozróżnić również pinasy handlowe. W celach militarnych montowano na niej uzbrojenie składające się z 8-9 dział na jednym pokładzie. Tylko większe pinasy posiadały dwa pokłady. Były wykorzystywane jako ochrona dla hadlowych fluit które były najbardziej rozpowszechnionymi statkami handlowymi w tym okresie. Dwupokładowe, duże pinasy były częściej spotykane w przypadku zastosowań handlowych i nadawały się do dłuzszych rejsów oceanicznych. W takim przypadku górny pokład również uzbrajano w kilka lekkich dział. Choć oczywiście można również spotkać mniejsze, jednopokładowe pinasy handlowe. Ogólnie statki te charakteryzowały się dobrymi właściwościami żeglugowymi, więc rozpowszechniła się również na kraje skandynawskie, choć nie tylko, i były budowane tam w większych gabarytach, stając się niejednokrotnie podstawą flot wojennych. Nadbudówka dziobowa pinasy była bardzo niska, zaś nadbudówka rufowa była dość wysoka, zakończona wąskim pokładem. Przykładem Pinasy może być duńsko-norweski okręt "Norske Löve", który często mylnie przedstawiany jest jako Galeon.


Na podstawie : "Żaglowce" Stefana Gulasa