Karonady Dwunastu Apostołów

Liniowiec Dwunastu Apostołów był wyposażony w różne działa: długolufowe, bombardy i karonady. Pierwsze karonady zostały skonstruowane pod koniec lat 70. XVIII wieku w szkockiej odlewni Carron Ironworks, od której wzięły nazwę. Miały krótkie i lekkie lufy, a do strzelania potrzebowały stosunkowo niedużego ładunku prochu. Można było z nich strzelać znacznie szybciej niż z tradycyjnych dział, lecz ich zasięg był mniejszy.

Początkowo były odlewane bez uchwytów i montowane na łożach stałych, nieruchomych. Jednak podczas oddawania strzału występowały zbyt duże naprężenia i po pewnym czasie karonady dużego kalibru zaczęto montować na łożach wózkowych. W XIX wieku wycofanie bombard oraz zwiększenie zasięgu artylerii pokładowej doprowadziło do stopniowego usuwania karonad.

Jednak flota rosyjska zachowała szczególny rodzaj broni, zwanej armatą-karonadą. W przeciwieństwie do tradycyjnych dział cechowała ją lżejsza i krótsza lufa. Karonada ta była montowana na zwykłych łożach wózkowych i różniła się od dawnych modeli tym, że była wyposażona w czopy. Lufa miała grubsze ścianki, dzięki czemu można było zwiększyć ilość prochu, a tym samym polepszyć zasięg działa.