Pierre-Jacques Volaire

urodził się w Tulonie w 1729 r. jako syn oficjalnego miejskiego malarza i pisarza. Zmarł w Neapolu w 1799 lub 1802 r. Znany z pejzaży i scen marynistycznych.

Pierre-Jacques Volaire (1729 – 1802) pochodził ze znanej rodziny malarzy z Tulonu. Jego dziadek Jean Volaire był malarzem-dekoratorem w arsenale, a jego ojciec, Jacques Volaire oficjalnym malarzem miasta.
Od 1754 r. był uczniem Claude'a Josepha Verneta (1714-1789) i jego asystentem, i współpracownikiem przy cyklu Ports de France przez osiem lat.
W 1762 r. Volaire osiadł w Rzymie, gdzie został członkiem następnie kawalerem Akademii św. Łukasza. Jednak konkurencja na rynku sztuki skłoniła go do osiedlenia się w 1767 roku w Neapolu, gdzie pozostał do śmierci.


L'Éruption du Vésuve, musée des beaux-arts de Brest.

Był świadkiem erupcji Wezuwiusza w ostatnich latach osiemnastego wieku.
Erupcje te były wielką atrakcją dla arystokratów odwiedzających Włochy w ramach turystycznych, jakbyśmy dziś powiedzieli, objazdów Europy. Oni właśnie byli główną klientelą artysty, który wyspecjalizował się w przedstawianiu tych spektakularnych przejawów sił natury.


L'Éruption du Vésuve, le 14 mai 1771, Karlsruhe, Staatliche Kunsthalle.

Volaire wymyślił nowy rodzaj krajobrazu, który nie jest już krajobrazem Verneta, ani neoklasycznym, ale można go określić jako obrazowy dramat i kolorystykę charakteryzującą przedromantyczne krajobrazy. Jeśli chodzi o sam temat, erupcję wulkanu, idealnie pasował on do smaku końca XVIII wieku w przypadku klęsk żywiołowych i poważnych wstrząsów na świecie.

Erupcja Wezuwiusza widziana z mostu Magdaleny, 1782


_________________
Pozdrawiam
Karol