Zabawa wciąga na tyle, że z niecierpliwością czekałem na następną propozycję.  DeAgostini jako kolekcję wydało równie piękny i okazały żaglowiec HMS Sovereign of the Seas. Oczywiście skorzystałem z okazji i okręt ten, tak jak HMS Victory, jest ozdobą mojego salonu. Później przyszła kolej na jeszcze inne modele, gdzie nabierałem oczywiście doświadczenia modelarskiego.

Teraz, wydaje mi się, przyszedł czas i okazja, aby podzielić się z Państwem zdobytymi umiejętnościami i próbować w formie dziennika podpowiadać, jak kolejno, etapami zbudować model, który właśnie jako nowa kolekcja DeAgostini trafia na rynek.

 

VASA

 

Przy sklejaniu elementów wręg musimy zachować bardzo dużą staranność. Poszczególne części składamy i sklejamy na równym, twardym podłożu. Połączenia podstawy wręgi z elementami bocznymi (np. 5 i 5a) muszą idealnie pasować do siebie. Tam nie może być żadnego luzu, gdyż w przeciwnym razie zmienią nam się szerokości „wąsów” wręgi  i w efekcie w tym miejscu konstrukcji będziemy mieli wklęsłość lub wypukłość w kształcie kadłuba.

Co do używanych klejów: wydaje mi się, że instrukcja montażu zawiera wskazówki, z których osobiście w praktyce korzystam z powodzeniem. Gdy będę na późniejszych etapach używał kleju dwuskładnikowego, postaram się zawrzeć na ten temat informację.

Odwrócenie „do góry nogami” stępki z wręgami i ustawienie na równym podłożu pozwala na bieżąco kontrolować ewentualne krzywizny czy skręcenia. To można oczywiście później korygować np. pokładami, ale dokładność w miarę postępu prac po prostu cieszy.

Zdjęcie górne pokazuje „krzywiznę stępki”. To tylko złudzenie wyłapane przez obiektyw w związku z grą światła. Stępka jest w rzeczywistości idealnie prosta.

 

Działo

Klejąc elementy działa i następne, radzę zaopatrzyć się w klej cyjanoakrylowy, w skrócie CA o wyróżniku „gęsty”. W sprzedaży są również „średni” i normalny (najpopularniejszy) o gęstości wody.  Klej gęsty daje modelarzowi kilkusekundową zwłokę w połączeniu powierzchni, a więc możliwość korekty ustawienia klejonych części względem siebie.

Kolory na zdjęciach nie oddają tych rzeczywistych. Koła działa pomalowane są na ciemniejszy odcień czerwieni niż laweta i lufa również jest jest ciemniejsza od tej na obrazku.

______________________________________________________________________

Zeszyt nr 3

Na tym etapie, aby mieć pewność prawidłowego montażu konstrukcji okrętu, powinniśmy zacząć korzystać z pomocy, jaką jest „stocznia”.

Stocznia to najprościej opisując ok. 80-cio centymetrowy kawałek idealnie płaskiej deski szerokości załóżmy 15 cm.  Gdzie w linii prostej wkręcamy np. docelowo cztery kątowniki  (muszą wypadać pomiędzy wręgami wzdłuż stępki) po jednej stronie i tyle samo w lustrzanym odbiciu po drugiej stronie w odległości pomiędzy sobą równej szerokości stępki.

Na temat stoczni radzę poczytać w forach internetowych o tematyce modelarskiej.

Przy prostych częściach stępka po sklejeniu powinna tworzyć w osi wzdłużnej idealnie prostą linię.

W zasadzie prace opisane w punkcie 5 i 6 tego zeszytu można wykonywać już z pomocą stoczni.

Ja osobiście zbudowałem sobie prostą stocznię uniwersalną, tzn. z możliwością regulacji  rozstawu kątowników w dwóch płaszczyznach, co umożliwia włożenie różnej grubości stępki w dowolnych odległościach pomiędzy wręgami.

Oczywiście jest to tylko rada absolutnie niewykluczająca wykonania tych czynności bez mojej podpowiedzi. Jednak w takim wypadku musimy bardzo zwrócić uwagę na sklejenie obu części stępki tak, aby połączenie na „jaskółczy ogon” nie miało jakiegokolwiek luzu.  Należy też uważać na ewentualne skręcenia stępki w osi wzdłużnej, gdyż nie zawsze jest tak, że później pokłady na powrót stępkę wyprostują. W wypadku skręcenia stępki konieczna będzie stocznia z jej usztywniającymi właściwościami.

 

Kotwica

Pierścień kotwicy chyba jest czymś „podmalowany” i częrnidła (przynajmniej moje) się go nie imają. Dlatego zrobiłem z niego żelazo akrylem.

 

______________________________________________________________________

Zeszyt nr 4

Dziś etap prac, w trakcie których będę wklejał pierwsze elementy pokładów. Będzie trzeba zwrócić głównie uwagę na idealnie symetryczne wymiary części stanowiących pary pokładów lub wzmocnień wręg. Następnie już podczas mocowania tych elementów należy bardzo pilnować ich zbieżności w miejscach wzajemnego styku krawędzi i wręgi. W tym przypadku będzie chodziło o połączenie na wrędze nr 7.

Ponieważ pokłady kleimy segmentami, a łączyć się one będą na górnych powierzchniach wręg, trzeba przypilnować, aby podczas klejenia w miejscu przyszłych połączeń nie pozostawiać „wypływającego” kleju. Szczególnie w gniazdach wręg, w wypadku pozostawienia kleju, będzie trudno go usunąć ze względu na utrudniony dostęp.

 

Dekoracja pawęży (herb Wazów)

Ślady pędzla powstałe na tarczy trójkolorowej są oczywiście niedostrzegalne dla oczu przeciętnego człowieka.

_________________________________________

Zeszyt nr 5

Prace dotyczące tego etapu mamy już „przećwiczone”, więc pozostaje pilnować tylko kątów prostych na łączeniu stępka–wręga.

Trzeba przyznać, że jak do tej pory części są doskonale proste i spasowane „na wcisk” ze sobą. To znacznie ułatwia budowanie, gdyż zdejmuje z nas obowiązek stałej kontroli kąta prostego górnej krawędzi wręgi z boczną płaszczyzną stępki, no i pionowego ustawienia wręg, gdy dodatkowo stępka ma łukowaty do dołu kształt.

 

Herubiny

Aby w miarę swobodnie poruszać miniaturowymi figurkami podczas malowania, osobiście stosuję sposób zaprezentowany na zdjęciu. Przyklejam figurkę do kawałka korka od butelki. Po wyschnięciu kleju uzyskuję możliwość swobodnego  manewrowania malowanym elementem i sposobność suszenia pomalowanej części bez stosowania dodatkowych „wynalazków”.

 

Trochę (?) aniołki – koszmarki. Ale moja uwaga na temat kolorowania malutkich elementów zawarta w poprzednim (Zeszyt nr 4) wpisie jest jak najbardziej aktualna.

 

_______

Zeszyt nr 6

Czynności jakie musimy wykonać sklejając elementy wręgi nr 10 mamy już solidnie opanowane, więc zwracam szczególną uwagę na następny etap – montaż wręgi w wycięcie stępki i ustawienie wszystkich koniecznych kątów prostych.

Ponieważ dotychczas wklejane wręgi bez większych „podpiłowań” utrzymywały kąty i były dodatkowo ustalone pokładami, może nam się wydawać, że pozostałe też będą nam fajnie pasować. Może? Dlatego rutynowe zachowania wykorzystamy przy innej okazji (będzie ich mnóstwo), a wręgę nr 10 i następne wklejamy z wykorzystaniem kątowników, klocków, ścisków itp. Jak się przekonamy zaraz zaprocentuje to podczas przymiarki i montażu następnych części pokładu, które po wcześniejszym sprawdzeniu czy są idealnie symetryczne bez problemu powinny „wskoczyć” na przeznaczone im miejsca.

Głowy lwów

Malując głowy lwów uznałem, że odwrócenie kolejności nakładania kolorów podstawowych (beż, oliwka) w stosunku do proponowanej przez instrukcję trochę ułatwi pracę. Najpierw położyłam kolor oliwkowy na całość, a później beżem pomalowałem zewnętrzne części odlewu. Malowanie tych maleństw jest wyczynem heroicznym, a efekt nigdy nie będzie zadowalający. Jednak we wcześniejszych wpisach już wyjaśniałem dlaczego nie wolno się zrażać.

Przy okazji pokazuję grę świateł (naturalne i sztuczne) gdyż  samo to ma już znaczenie w oglądzie pomalowanego przez nas elementu.

_____________________________________________________________________

Zeszyt nr 7