Kolejny odcinek „Niekończącej się opowieści”. Niestety z powodu permanentnego braku wolnego czasu aktualizacja tego tematu będzie powolna. Układy lin na wyższych piętrach masztów robią się coraz bardziej skomplikowane a ich rysowanie zajmuje znacznie więcej czasu niż wcześniej. Przykładowo rysunki do cięgła fokmarsrei powstawały przez ok 5 godzin. Niemniej jednak chcę zapewnić, że temat będzie kontynuowany i kolejne rysunki będą się pojawiać, choć nie będzie to następowało zbyt często. A teraz ad rem.
Cięgło (tye) – (średnica 0,5 mm) – na fokmarsrei nie ma slingu, a reja zawieszana jest przy pomocy złożonego układu lin i bloków. W centralnym punkcie fokmarsrei znajduje się podwójny blok (długość 5,3 mm). Ten blok zamocowany jest do rei podwójnym stropem, którego końce tworzące pętle łączone są przewiązem pod reją, pomiędzy linami więźby (parral). Do stropu tego podwójnego bloku, w jego górnej części, przymocowane są stropy z dwoma pojedynczymi blokami (długość 3 mm), przewidzianymi dla gordingów. Kolejnym elementem składającym się na układ lin i bloków są dwa pojedyncze bloki (długość 5,3 mm), zawieszone po każdej stronie fokstengi, tuż pod podłużnymi belkami salingu; bloki wiszą na długich stropach (średnica 5,5 mm), które na końcach mają oka. Te oka stropów mocowane są przewiązem (średnica 0,2 mm) owijanym kilkukrotnie wokół głowy stengi foka, tuż powyżej olinowania stałego.
Cięgła (dwie sztuki) w górnej części są zakończone okiem, przez które przekładany jest drugi koniec cięgła i tak wykonana pętla jest zakleszczana na głowie stengi foka; cięgła mocowane są dookoła głowy stengi foka tuż powyżej przewiązów mocujących dwa pojedyncze bloki cięgła. W pierwszej kolejności mocowane jest cięgło na sterburcie później na bakburcie.
Cięgło na sterburcie biegnie w dół, przechodzi przez dziobowy krążek podwójnego bloku zamocowanego na fokmarsrei, dalej biegnie w górę gdzie przechodzi przez pojedynczy blok pod salingiem znajdujący się na bakburcie i następnie w dół, w kierunku pokładu. Na końcu cięgła saizingiem mocowany jest podwójny blok (długość 6,9 mm) połączony liną (średnica 0,3 mm) z pojedynczym blokiem (długość 6,9 mm), tworząc długą talię. Pojedynczy blok jest mocowany w długim stropie, na którego górnym końcu znajduje się pętla a na dolnym oko z kauszą i hakiem. Hak w dolnej części stropu przytwierdzony jest do oka, znajdującego się na rufowym końcu ławy wantowej foka po stronie bakburty. Stała część liny tworzącej talię mocowana jest w górnej części stropu dolnego, pojedynczego bloku talii. Następnie lina przechodzi przez krążek podwójnego bloku, przez krążek bloku pojedynczego, ponownie przez krążek bloku podwójnego a następnie biegnie w dół gdzie przechodzi przez szyber w pachole mocowanym do pokładu po wewnętrznej stronie nadburcia fordeku (na bakburcie), na wysokości dzwonnicy, i na tym pachole jest odkładana.
Cięgło na bakburcie biegnie w dół, przechodzi przez rufowy krążek podwójnego bloku zamocowanego na fokmarsrei, dalej biegnie w górę gdzie przechodzi przez pojedynczy blok pod salingiem znajdujący się na sterburcie; następnie cięgło biegnie w dół, w kierunku pokładu. Na końcu cięgła saizingiem mocowany jest podwójny blok (długość 6,9 mm) połączony liną (średnica 0,3 mm) z pojedynczym blokiem (długość 6,9 mm), tworząc długą talię. Pojedynczy blok jest mocowany w długim stropie, na którego górnym końcu znajduje się pętla a na dolnym oko z kauszą i hakiem. Hak w dolnej części stropu przytwierdzony jest do oka znajdującego się na rufowym końcu ławy wantowej foka po stronie sterburty. Stała część liny tworzącej talię mocowana jest w górnej części stropu dolnego, pojedynczego bloku talii. Następnie lina przechodzi przez krążek podwójnego bloku, przez krążek bloku pojedynczego, ponownie przez krążek bloku podwójnego a następnie biegnie w dół gdzie przechodzi przez szyber w pachole mocowanym do pokładu, po wewnętrznej stronie nadburcia fordeku (na sterburcie), na wysokości dzwonnicy i na tym pachole jest odkładana.
Długość stropu pojedynczego bloku talii powinna być taka, aby blok znajdował się nieco powyżej górnej linii siatek burtowych, znajdujących się na fordeku. Talia powinna być natomiast na tyle długa, aby podwójny, górny blok talii, po opuszczeniu fokmarsrei do wysokości dolnych dybów, znajdował się na mniej więcej tym samym poziomie co te dyby. W sytuacji, gdy fokmarsreja jest podniesiona podwójny blok talii powinien znajdować się mniej więcej na poziomie katarpin. Do górnego podwójnego bloku talii, zamocowane są dodatkowo dwa małe stropy z okiem i kauszą. Przez te kausze przechodzą ruchome paduny, co zapobiega skręcaniu się liny tworzącej długą talię cięgła.